Bana insan olduğumu söyle ve ben bunu yalanlamak için her şeyi yapacağım. İnsan sınırlarının gerisinde kalmak ya da sınırları aşmak arasında değer olarak bir fark var mı, tadacağım. Nesnelliğine emin olduğum önem sırasındaki şeylerin akarak veya buharlaşarak yer değiştirmesine şahit olacağım. Ve bunların yine de tamamen özümden etkilenmeden gerçekleştiğini hazmedemeyerek yaşlara boğulacağım.
Özgür iradem olduğunu kanıtlamak için daldığım çukurda yediğim her ret ile daha da derine kazacağım. Toprağı nereye attığım ise bazıları için bir muamma, benim için değil. Cevabını aldığında çok geç olacaksa gözlerini dört aç ve belki de bir kürekle bana saldır.
Her şeyin yolunda gideceğine bir yelkenlinin kamarasında söz verdin. Sana ne kadar yelkenlerin delik olduğunu anlatsam da dinlemedin, yakınına gidip kontrol etmediğin sürece göremezdin. Daha fazla çabalayamaz, kendimi "Ben demiştim." demek için zorlayamazdım. En erken boğulabileceğim yere gittim ve son dakikalarımı zevk aldığımı iddia eddiğim şeylere adayarak ölümü bekledim.
Haklıydım, ölmedim. Ancak ölmüş olsaydım bundan daha az acı çekerdim.
Her şeyi bilip hiçbir şeyi değiştiremeden ellerim kollarım bağlı beklemenin anlamı ne?
Ben cidden var mıyım?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder